Έλκος στομάχου – δωδεκαδακτύλου
Το έλκος είναι νόσημα του στομάχου – δωδεκαδακτύλου, που χαρακτηρίζεται από βαθιές διαβρώσεις βλεννογόνου μεγέθους πάνω από 5 mm.
Τα δωδεκαδακτυλικά έλκη εντοπίζονται στο δωδεκαδάκτυλο ενώ τα γαστρικά έλκη στο στομάχι. Τα δωδεκαδακτυλικά έλκη σπάνια αντιπροσωπεύουν κακοήθεια σε αντίθεση με τα έλκη του στομάχου.
Τα γαστροδωδεκαδακτυλικά έλκη αναπτύσσονται εξαιτίας αυξημένης εκκρίσεως υδροχλωρικου οξεος και πεψίνης, διαταραχών στους μηχανισμούς βλεννογονικης άμυνας ή συνδυασμού των δύο αυτών παθοφυσιολογικών διαταραχών. Περιβαλλλοντογενείς παράγοντες, όπως η χρήση στεροειδών ή μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, το κάπνισμα, οι λοιμώξεις από ιούς, βακτηρίδια ή μύκητες και τα συγκινησιακά stress πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο στην παθογένεια του πεπτικού έλκους ορισμένων ασθενών. Οι μηχανισμοί, με τους οποίους οι παραπάνω παράγοντες προκαλούν έλκη, είναι ασαφείς. Εντούτοις, πιθανολογείται ότι: α) τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα αναστέλλουν τη σύνθεση των προσταγλανδινων με απώτερο αποτέλεσμα την ελαττωματική δράση των μηχανισμών βλεννογονικής άμυνας και την πρόκληση έλκους και β) τα συγκινησιακά stress αυξάνουν την έκκριση οξέος ή ελαττώνουν τους μηχανισμούς βλεννογονικής άμυνας και οδηγούν στην ανάπτυξη έλκους . Εξάλλου, ανοσολογικοί και γενετικοί παράγοντες πιθανόν να παίζουν σπουδαίο ρόλο στην παθογένεια του έλκους ορισμένων ασθενών. Σήμερα πιστεύεται ότι η νόσος του πεπτικού έλκους αντανακλά μια ετερογενή ομάδα παθοφυσιολογικών διαταραχών, που εντοπίζονται σε ποικίλες ομάδες ελκοπαθών και ορισμένες από αυτές τις διαταραχές κληρονομούνται.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των πεπτικών ελκών προκαλούνται από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού . Τα Helicobacter pylori είναι βακτήρια που αναπτύσσονται στο όξινο περιβάλλον του γαστρικού υγρού. Αποτελεί ένα gram αρνητικό βακτηρίδιο, το οποίο ζει μέσα στην βλέννα του στομάχου. Είναι παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη έλκους, γαστρικού καρκινώματος και λεμφώματος, σε ευαίσθητα άτομα.
Το ελικοβακτηρίδιο συνήθως αποκτάται κατά την παιδική ηλικία. Το μικρόβιο διαθέτει μηχανισμό αντίστασης στα οξέα του στομάχου, τα οποία είναι τοξικά για πολλά μικρόβια. Ο οργανισμός παράγει αντισώματα για να εξαλείψει το μικρόβιο και κινητοποιεί τα λευκά αιμοσφαίριά του αλλά συνήθως η ανοσολογική του απάντηση είναι στα περισσότερα άτομα ανεπαρκής και ο ασθενής μεταπίπτει στην κατάσταση «της χρόνιας φορείας».
Τα επιδημιολογικά στοιχεία που συνδέουν το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού με το δωδεκαδακτυλικό έλκος είναι πολύ ισχυρά και συνοψίζονται παρακάτω:
(α) Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ανευρίσκεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό ασθενών με έλκος του δωδεκαδακτύλου.
(β) Η χρονική διάρκεια των υφέσεων του έλκους είναι μεγαλύτερη και η συχνότητα των υποτροπών του μικρότερη μετά από θεραπεία με φάρμακα που δρουν εναντίον του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και το εξαφανίζουν από την περιοχή του στομάχου
(γ) Το έλκος υποτροπιάζει συχνότερα σε αυτούς που επαναποικίζονται με ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού
Άλλες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν έλκη είναι:
Πως εκδηλώνεται η νόσος – Συμπτώματα
Διάγνωση της νόσου – Εξετάσεις
Στις περισσότερες περιπτώσεις όπου τα ενοχλήματα είναι τυπικά, η περιγραφή και μόνο των συμπτωμάτων αρκεί για να γίνει η διάγνωση του έλκους.
– Αναλυτικό και πλήρες ιστορικό
– Γαστροσκόπηση
– Ακτινογραφία στομάχου και δωδεκαδακτύλου. Η ακτινογραφική εξέταση αποτελεί μια πρώτη αδρή διαγνωστική εξέταση, διότι είναι συνήθως λιγότερο δαπανηρή από την ενδοσκόπηση και λιγότερο δύσκολη για τον ασθενή
– Ανάλυση κοπράνων: τα οποία στο έλκος είναι χρώματος μαύρου ή αιμορραγικά και μπορεί να μυρίζουν πολύ άσχημα
– Γενική αίματος
– Βιοχημικός έλεγχος
Ποιες είναι οι επιπλοκές
Η γαστρορραγία είναι η πιο συχνή επιπλοκή, χαρακτηρίζεται από αιμορραγία στομάχου και στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτεί επιθετική ενδονοσοκομειακή αγωγή. Η παθολογική αυτή κατάσταση είναι συχνά σιωπηλή, αλλά άμεσα απειλητική για την ζωή του ασθενούς, λόγω της ραγδαίας πτώσης του αιματοκρίτη, της πίεσης του αίματος, της αιμάτωσης ζωτικών οργάνων.
Η διάτρηση είναι επικίνδυνη επιπλοκή στην οποία «σπάει» μέρος του στομάχου. Το διατιτραίνον έλκος είναι μια μορφή συγκαλυμμένης διάτρησης, στην οποία το έλκος διεισδύει σε γειτονικό όργανο, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη βλάβης στο όργανο αυτό (π.χ. πάγκρεας, ήπαρ).
Στην απόφραξη της πυλωρικής εξόδου, αναπτύσσεται μηχανική απόφραξη και αδυναμία προώθησης τροφών με αποτέλεσμα εμέτους και επιδείνωση κοιλιακών συμπτωμάτων.
Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης
Θεραπεία του γαστρικού και δωδεκαδακτυλικού έλκους, εξαρτάται κυρίως από την φύση, την αιτία και την έκταση του πεπτικού έλκους και συνίσταται στην στρατηγική αντιμετώπισης του έλκους και στην επίτευξη ορισμένων στόχων, που προκύπτουν από τα σύγχρονα δεδομένα της παθοφυσιολογίας της νόσου
– Συντηρητική θεραπεία
– Φαρμακευτική αγωγή
– Χειρουργική επέμβαση
Χειρουργική επέμβαση χρειάζεται για τα διάτρητα πεπτικά έλκη.
Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο – Πρόγνωση
Το έλκος γενικά θεωρείται καλοήθης πάθηση με ευνοϊκή εξέλιξη στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Η θνησιμότητα από έλκος είναι πολύ μικρή και οφείλεται κυρίως στις επιπλοκές.
Για την πρόληψη του πεπτικού και του δωδεκαδακτυλικού έλκους πρέπει να αποφεύγονται οι αιτίες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού θεωρείται υπεύθυνο για την πρόκληση των περισσότερων περιστατικών του έλκους. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το μικρόβιο μεταδίδεται δια της κοπροστοματικής οδού. Είναι σημαντικό να πλένετε τα χέρια σας μετά την τουαλέτα και πριν το φαγητό.
Να αποφύγετε την κατανάλωση πρόχειρου φαγητού. Φροντίστε να τρώτε μη ερεθιστικές τροφές. Να τρώτε αρκετά φρούτα και λαχανικά σε τακτά διαστήματα (πορτοκάλι, τα σταφύλια κ.λπ.)